Luistimet

Havaččuhuu poigu mustau uvvet luistimet. Häi istuu keskel kuhn’an latettu da panou luistimii jalgah.

”Muamo, mindäh nämmih on kirjutettu brihačun nimi?”

”Net oldih enne brihaččuzen luistimet. Myö voimmo kirjuttua niilöih sinun nimen.”

Ečin kangaskynän da kirjutan mollembih luistimih poijan nimen.
 

”Muamo, se brihačču ei sua nygöi luistella gu hänel ei ole luistimii”, poigu sanou atkalasti.

”Ollah hänel suurembat luistimet. Mustatgo, sinun vahnat luistimet ollah nygöi vellel da sinul ollah uvvet luistimet. Brihaččuzelgi ollah uvvet luistimet.”

Leksiekku

havaččuo – herätä

kuhn’u – keittiö

late – lattia

atkalasti – surullisesti

Rakendai

Suurembi tuou minule pilan. ”En malta pilata”, sanon. Häi ei usko minun sanoih. Otan pilan da piluan lavvan poikki.

Poigu ottau lavvan puoliskon da eččiy pal’l’astu da nuaglua. Häi löydäy pal’l’azen kodazes da pergau lavvan kiini toizeh laudah.

”Midäbo rakendat?” kyzyn.

”Traktoran kabinua”, se vastuau.

Leksiekku

pila – saha

maltua – osata

laudu : lavvan – lauta : laudan

pal’l’aine – vasara

nuaglu – naula

kodane – leikkimökki

pergua – lyödä

kabinu – koppi

Vertol’ottu

"Buabo, läkkä yhtes lendelemäh! Myö viemmö sinuu vertol’otal kodih! Muamo, paina guazupollindu!"

"Viizi, nelli, kolme, kaksi, yksi, nol’a!" luven lähtölaskendan da panen mašinan ruadamah. Poigu nagrau.

"Buabo, kiinnitä turvuvyö! Nygöi lähtemmö matkah!" 

Leksiekku

vertol’ottu - helikopteri
buabo - isoäiti

muamo - äiti

mašin - auto
nygöi - nyt

Eemeli

Pienembi tahtou lugie kniigua. Häi tuou Eemeli-kniigan da nouzou yskäh. Kniigan kannes on brihačču kudamal on šuapku piäs. Brihaččuine juoksou veriäs ullospäi.

”Kenbo häi on? Ongo häi velli?” poigu kyzyy.

”Häi on Eemeli”, minä vastuan.

Tarkah myö kačommo kniigua. ”Tämä on hyvä vellikniigu”, poigu sanou.


Leksiekku
kniigu - kirja
ysky - syli
brihačču - poika
šuapku - hattu
veräi - ulko-ovi
velli - veli